Zeg nooit beroepsziekte tegen een burn-out

De Standaard, maandag 28 november 2016, p. 7

Of het verband tussen burn-out en (overdruk uitgaande van) het professionele leven in het begrip is ingebakken, hangt af van je financiële draagkracht. Inderdaad,

• het gratis onlinewoordenboek van Van Dale definieert burn-out als “toestand van geestelijke uitputting ten gevolge van langdurige stress” ( ) en de oorzaak daarvan kan natuurlijk ook in de privésfeer liggen,
• de betalende versie van de Dikke Van Dale (al kunt u ook drie dagen gratis toegang verkrijgen om te proberen) noemt burn-out een verkorting van burn-out­syn­droom en dat laatste omschrijft het woordenboek “verschijnsel van emotionele uitputting, depersonalisatie en een gevoel van verminderde persoonlijke bekwaamheid ten gevolge van langdurige overbelasting op het werk”.

Tja.

Als taal geen oplossing biedt, doet het recht dat dan misschien?

 Beroepsziekte

Wel, juridisch gezien is een beroepsziekte niet zomaar, zoals de Dikke Van Dale zegt (in de gratis “dunne” Van Dale komt de term niet eens voor!) een “ziekte die een gevolg is van het uitoefenen van een beroep”. Voor de sociale zekerheid zijn er twee soorten beroepsziekten, die welke op een lijst voorkomen en die waarvan het slachtoffer bewijst dat zij “op een determinerende en rechtstreekse wijze het gevolg zijn van de beroepsuitoefening” (respectievelijk art. 30 en 30bis van de Beroepsziektewet).

Burn-out is noch het ene, noch het andere: de ziekte komt niet voor op de lijst en welke door een burn-out gevelde werknemers kan zwart op wit bewijzen dat zijn werk “op een determinerende én rechtstreekse wijze” de burn-out heeft veroorzaakt?

Minister De Block wil blijkbaar ook helemaal niet burn-out op de lijst van de beroepsziekten plaatsen. Zij wil ze enkel laten erkennen als beroepsgerelateerde ziekte.

Beroepsgerelateerde ziekten

Beroepsgerelateerde ziekten zijn per definitie geen beroepsziekten, want de wet omschrijft ze expliciet als ziekten die nietvoorkomen op de lijst van beroepsziekten en waarvan ook niet is bewezen dat zij het determinerend en rechtstreeks gevolg zijn van het werk. Neen, beroepsgerelateerde ziekten zijn andere ziekten die, volgens algemeen aanvaarde medische inzichten, mee kunnen veroorzaakt worden door een blootstelling aan een schadelijke invloed die inherent is aan de beroepsuitoefening en die groter is dan de blootstelling van de bevolking in het algemeen, zonder dat die blootstelling in groepen van blootgestelde personen de overwegende oorzaak van de ziekte vormt (art. 62bis, § 1, eerste lid, Beroepsziektewet).

Een koninklijk besluit bepaalt welke ziekten als zodanig worden beschouwd en welke maatregelen de beroepsziekteregeling bekostigt om te voorkomen dat de ziekte tot een echte beroepsziekte zou uitgroeien (art. 62bis, § 2, Beroepsziektewet). Het gaat daarbij dus niet om de gewone uitkeringen die het slachtoffer van een (echte) beroepsziekte wegens tijdelijke of blijvende arbeidsongeschiktheid kan krijgen, maar om prestaties zoals een tegemoetkoming in medische of revalidatiekosten, met hoogstens een uitkering gelijk aan honderd procent van het basisloon gedurende negentig dagen bij preventieve definitieve stopzetting (art. 37, § 3, Beroepsziektewet).

Conclusie

De minister moet nog bij koninklijk besluit laten bepalen in welke kosten de beroepsziekteregeling zal tegemoetkomen bij burn-out. Maar dat zal van burn-out nog geen beroepsziekte maken, noch tot gevolg hebben dat burn-out als een beroepsziekte wordt vergoed.

Meer lezen?