In augustus 1994 trekt de nog jonge Belgische mensenrechtenorganisatie “Advocaten zonder Grenzen” samen met “Artsen zonder Grenzen” naar Rwanda om te zien op welke wijze kan geholpen worden om de rechtsgang mogelijk te maken. Het justitieel apparaat is er herleid tot een vijftiental advocaten, een paar rechters en procureurs. In de gevangenissen stromen ruim 100.000 mensen toe.

Deze donkere missie was een reis naar de poorten van de hel, die zich toen – zonder twijfel – bevonden in Rwanda.

De complexiteit en de onrechtvaardigheid van de “dubbele genocide” die toen in Rwanda plaats vond, is een verhaal dat nooit onze media haalde. In een tot op heden gelukte poging tot het herschrijven van de geschiedenis van deze volkerenmoord, slaagden het nieuwe regime van Generaal Paul Kagame en diens medeplichtigen erin zijn toenmalig rebellenleger valselijk voor te stellen als de redders van Rwanda, die de zogenaamd spontaan ontstane genocide stopten, terwijl zij daar zelf de aanstokers van waren door hun niet aflatende invallen en door de aanslag op het vliegtuig dat de presidenten van Rwanda en Burundi vervoerde en zij bovendien zelf een genocide pleegden op het ander deel van de bevolking, de Hutu.

De vraag dient eveneens gesteld te worden of de machtsovername door Paul Kagame niet moest geplaatst worden in een breder geopolitiek kader, met name het zich toeëigenen door Kagame en zijn “sponsors” van de bodemrijkdommen in Congo, wat de ware inzet is geweest van de extreem bloedige “grote Afrikaanse oorlog”.

Internationale strafjustitie: de balans 25 jaar na datum

Vijfentwintig jaar na Rwanda dient teruggekeken te worden en moet de balans opgemaakt worden van de internationale strafjustitie van het ICTR (Internationaal Rwanda Tribunaal) en van het ICC (International Criminal Court).

De nieuwe “wereldjustitie” waarin de Verenigde Naties zich gooiden, maakte deel uit van een wereldcomplot, dat een corrupte “overwinnaarsjustitie” organiseerde, waarbij het spel gespeeld was vooraleer zelfs maar de eerste zitting had plaatsgevonden. Internationaal erkende fundamentele rechten werden aan de beklaagden niet toegekend, advocaten werden gehinderd en zelfs afgedreigd, dikwijls niet betaald …

De advocatuur is de laatste dam van de democratie. Indien haar het zwijgen wordt opgelegd, gaan alle lichten uit.

De oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid van het FPR van Paul Kagame werden nooit vervolgd en de VN, de VS en hun medeplichtigen zorgden ervoor dat de nochtans gevonden bijzonder bezwarende bewijzen tegen Kagame nooit het daglicht zagen.

Het Internationaal Strafhof zou in hetzelfde bedje ziek zijn, toen bleek dat Procureur Luis Moreno Ocampo weigerde om de verantwoordelijken voor de Congolese catastrofe voor het Strafhof te dagen. Hij werd aldus de St. Niklaas van de straffeloosheid veeleer dan de Procureur van het Internationaal Strafhof en drukte zelfs zijn bewondering uit voor veelvuldig oorlogsmisdadiger Paul Kagame.

Jean FLAMME

Recente literatuur over deze bijzonder complexe materie:

Rwanda 1994. De samenzwering van de machtigen. Jean FLAMME. Van Halewyck uitgeverij.
Deze publicatie komt uit rond 20 maart 2019 en is vanaf dan verkrijgbaar in de boekhandel.

Voor meer informatie, klik hier.