Het blijft vaak voorspelbaar, heeft soms een lichte amusementswaarde en is nu en dan toch ook wel hilarisch: de zelfpromotie van advocaten(kantoren) op sociale media.

Gedurende de ganse zomer werden de studenten die er een zomerstage volgden fotografisch verwelkomd, waarbij obligaat en met een andere foto korte tijd later dan weer van hen afscheid werd genomen. Die berichten worden onmiddellijk gevolgd door de foto’s van de jonge stagiairs die in hun gloednieuwe toga staan te pronken voor een justitiepaleis. Het is ook de periode waarbij advocaten hun transfer melden van het ene naar het andere kantoor, wat minder vaak gepaard gaat met foto’s. In tegenstelling tot voetballers worden er ook geen transfersommen vermeld en het is ook onzeker of die boodschap wel gericht is tot de fanclub. Er is trouwens een aan de zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat die fanclub zelden bestaat.

Er is niet echt een seizoen voor de “ik ben slimmer”-rubriek. Daaronder vallen de trotse mededelingen dat men het tot gehomologeerd bemiddelaar heeft geschopt of dat men dat succesvol de opleiding Salduz-advocaat heeft gevolgd. Het is onduidelijk voor wie die boodschap echt relevant is, maar het zorgt er hopelijk toch voor door dat de omvang van de eigen navel van de verspreider van het bericht enigszins toeneemt. Origineler was dan weer de boodschap van een Nederlands confrater, die via LinkedIn liet weten dat ze haar bijkomende opleiding pas verwierf nadat ze eerst een herexamen had moeten afleggen, wat ze van zichzelf toch wel knap vond. Ze heeft het immers druk als advocaat en alleenstaande moeder.

Advocaten melden ook graag dat ze een zaak hebben gepleit (meestal met succes) of op weg zijn naar een pleidooi (zodat ze nog niets kunnen zeggen over het resultaat). Het voelt zo’n beetje aan als de banketbakker die meldt dat hij weer eens brood heeft gebakken. Enige tijd geleden plaatste een confrater op sociale media een foto met zichzelf in toga wachtend voor de deur van een zittingszaal met de allesonthullende mededeling “ik ga een zaak pleiten”. Dat was voorwaar wereldschokkend nieuws.

In de sector van de overnames – dat is een oudmodisch woord voor M&A – volgen er volgens een of andere onverklaarbare marketingwet verplicht in het Engels lofbetuigingen aan de eigen navel met de hyperbolische trots dat dankzij de onverdroten werkkracht van het kantoor de deal rond geraakte.

Er zijn ook de wat originele marketingboodschappen. Recent plaatste een advocatenkantoor een eigen ‘sound’ op sociale media, voorzien van de baseline “The soundtrack of our venture”. U denkt ervan wat u ervan wil denken.

Er zijn ook de nerds, die graag aan de wereld kenbaar maken dat ze die dag grondig het Staatsblad hebben gelezen. Dat vind ik dan weer een win-win, want wie het leest spaart zich de moeite om naar de saaie originele bron te moeten grijpen. In het verlengde daarvan de artikels over recente wetswijzigingen. Als het over die ‘branding’ met enige ernst gaat is de spoeling toch wel dunner.

Er zijn ook de podcasts, waarbij advocaten over zichzelf praten of anderen over advocaten laten praten. Soms interessant, maar iedere vorm van amateurisme wordt gesanctioneerd door allesdodende saaiheid.

Wie het over de navel van anderen heeft, is het aan zichzelf verplicht om ook in eigen hart – hier de eigen navel – te kijken. Er zijn onverlaten die wekelijks blogs over de actualiteit publiceren. Sommigen doen dat met door mediabedrijven aangestuurde hippe filmpjes en interviews, maar er zijn nog de ambachtelijke schrijvers die op woensdagochtend om de aandacht schreeuwen van juridisch Vlaanderen. Ze voldoen aan geen enkel van de door de marketingspecialisten voorgehouden ‘wijze tips’. Het gaat dan meestal over een – horresco referens – juridisch thema, met moeilijke woorden en lange zinnen. Bovendien bevatten die teksten soms klievende standpunten, wat niet goed is (een uitgesproken mening zorgt ook voor tegenkanting en is marketinggewijs niet verbindend – en dus niet commercieel). Het grote onverklaarbare enigma voor deze adviseurs zijn de statistieken van deze column. Er zijn veel en een steeds toenemend aantal lezers.

Ja, de juridische marketing is vaak een rommeltje. Sommigen vinden dat dit het collectieve imago van de advocatuur zou ondermijnen en er daarom via de deontologie meer moet worden opgetreden. Laten we daar vooral geen keizer-kostermentaliteit ingang doen vinden. Iedereen mag zich aan de wereld voorstellen zoals hij of zij is of zich voelt. Het is dan maar aan de wereld – en dus aan de cliënt – om er het zijne van te denken.

Hugo Lamon

Lees hier meer columns van meester Hugo Lamon over Justitie.

Op de hoogte blijven van alle nieuwigheden binnen justitie, advocatuur en de juridische en fiscale wereld? Volg Jubel.be op LinkedIn.