Deurwaarder

Wat is het nut van een deurwaarder bij een collectief conflict?

Hij kan vaststellingen doen. De beschrijving die een gerechtsdeurwaarder daarvan maakt, kan onder meer gebruikt worden “als bewijs voor later omdat dringende uit te voeren maatregelen tot gevolg zullen hebben dat de bestaande situatie nadien niet meer waarneembaar zal zijn”, aldus een brochure van de Federale overheidsdienst Justitie.

Welke vaststellingen zou een gerechtsdeurwaarder nuttig kunnen doen bij een collectief conflict? Alvast niet vaststellen dat “de vakbonden” werkwilligen tegenhielden. De Belgische vakbonden bestaan noch als fysieke, noch – in deze aangelegenheid – als rechtspersoon. Vaststellen dat werknemers die stakingsposten bemannen of bevrouwen, werkwilligen ertoe trachten te bewegen mee te staken, levert op zich alvast niet het bewijs van een fout op die men tegen de stakers zal kunnen gebruiken: dergelijke actie valt niet noodzakelijk buiten de grenzen van het recht te staken, zo oordeelde het Hof van Cassatie (Cass. 31 januari 1997, C.94.0151.N)). Het blokkeren van auto’s, het uithalen van batterijen en het wegnemen van sleutels is een andere zaak, maar is blijkbaar ook volgens de directie van Aviapartner niet gebeurd.

Deal

Volgens de directie van Aviapartner zou vorige week een “deal” zijn gesloten over een bonus van 250 euro. Als het inderdaad zo zou zijn dat overeengekomen werd de looneisen van de werknemers in te willigen door de toekenning van een bonus van 250 euro, wat ik niet weet, lijkt het inderdaad niet netjes, niet correct de dag erna een “wilde” staking te starten om 750 euro te verkrijgen. Maar juridisch zou men dat verwijt enkel kunnen maken aan de partij langs werknemerskant bij “de deal”. Ik neem aan dat dit niet de werknemers zelf zijn, maar een of meer vakbonden. Dat zou zeker het geval zijn als de “deal” de vorm van een cao zou hebben aangenomen: het behoort tot de zogenaamde obligatoire bepalingen van een cao dat een contractsluitende partij haar achterban ertoe aanzet het akkoord te respecteren wat het voorwerp daarvan betreft. Men noemt dat de beïnvloedingsplicht. En de daarbij aansluitende vredesplicht houdt in dat men geen akkoord opblaast dat men zelf heeft gesloten. Een sociaal akkoord mag men m.a.w. niet behandelen zoals vaak gebeurt met een politiek voorakkoord. De werknemers zelf zijn door de vredesplicht niet gebonden. Dat zij staken, kan dan ook niet indruisen tegen een door de vakbonden gesloten akkoord.

Maar een cao was de “deal” waarvan de directie van Aviapartner spreekt, ongetwijfeld niet, wellicht zelfs geen echt akkoord. Waarschijnlijk gaat het eerder om een voorstel dat tijdens de gesprekken niet onmiddellijk als onaanvaardbaar werd afgewezen. Mogelijk daarom noemen de vakbonden het “echt onverstandig” van de directie van Aviapartner daarover te communiceren. In dit opzicht gelden wel de regels van de politiek: er is maar een akkoord als er een akkoord is over alles.

Willy van Eeckhoutte