Er wordt vaak beweerd dat er een wereld van verschil zou liggen tussen de gevoeligheden van de Wetstraat (het centrum van de politieke macht) en deze van de Dorpsstraat (als metafoor van wat de gewone burgers zoals u en ik ervaren). De politici zouden vaak op een andere planeet leven en verkeerde prioriteiten stellen, die nauwelijks verder reiken dan hun eigen navel. Die “kloof met de burger” is dan weer voer voor reflecties allerhande in de zelfverklaarde kwaliteitsmedia of – voor wie de ruigere variant verkiest – op sociale media.

Het is tijd om ook even aandacht te hebben voor de bubbels van de belendende straten. Maandagavond verscheen in de televisiestudio van De Afspraak de woordvoerder van het terreurproces (“de man met het strikje”) die de verantwoordelijkheid voor alles wat fout loopt op het proces in de schoenen schuift van de minister van Justitie. Waarvan akte. Als uitsmijter, en als een obiter dictum, ventileerde hij ook ongezouten zijn persoonlijke mening over andere besognes van de Justitiestraat.

Gevraagd om een reactie op de eerdere commentaar van een strafpleiter die wees op de aanzienlijke gerechtelijke achterstand bij het hof van beroep van Brussel en de desorganisatie daar, meldde de woordvoerder onderkoeld dat die advocaat moest ophouden te spreken over dingen waar hij niets van weet.

Hoezo, geen probleem in Brussel?

Intussen op sociale media, het grote plein achter de Dorpsstraat, volgend bericht van advocaat Geert Lenssens: “beroepsprocedure #arco van #deminor staat op de zitting van Hof van Beroep Brussel van 11 september 2028 om 09.10 u en kan dan nog niet gepleit worden, pas dan op die zitting wordt de pleitdatum bepaald, dus dat kan 2030 worden of later”. Hoezo, geen probleem in Brussel?

Andere dooddoener: we leven in een ingewikkeld land. Velen hebben daarbij ook de neiging om niet te veel naar het zuiden van het land te kijken, kwestie van alles niet nog complexer te maken. Met enig voluntarisme ontwaarde de krant La Libre Belgique vorige week in een zesdelige reportage toch nog enkele Franssprekende (veelal culturele) groepjes in Vlaanderen, al moest de krant toegeven dat ze aan maatschappelijke relevantie hebben ingeboet.

Toch kan het geen kwaad om ook in Vlaanderen even te kijken wat er in Franstalig België gebeurt. Zo verscheen er op 10 januari in diezelfde La Libre Belgique een merkwaardig opiniestuk van Manuela Cadelli namens de “Association syndicale des magistrats” (“du crépuscule d’un Etat de droit à l’aube d’un Etat policier”). Een magistratenvakbond is in de Vlaamse Justitiestraat ongewoon, zeker als die ook nog harde taal hanteert. De flamboyante Manuele Cadelli richtte haar toorn op een politievakbond die eerder het “laxisme” van de juridische wereld had aangeklaagd.

Oorlogje tussen de Politiestraat en de Franstalige Justitiestraat

Na de rellen op oudejaarsavond in Brussel werden volgens die politievakbond “slechts” 21 personen aangehouden van de 160 herrieschoppers die administratief waren opgepakt. De politievakbond zag hierin het bewijs dat “justitie en de magistratuur” zich in vraag moeten stellen. Het feit dat de minister van Binnenlandse Zaken begrip zou opgebracht hebben voor die oproep en ook de vraag zou gesteund hebben voor nultolerantie bij feiten gepleegd tegen politiemensen en brandweerlui, deed de magistratenvakbond steigeren. Dit zou de grondwettelijk verankerde onafhankelijkheid van de magistraat aantasten wanneer die in een concrete zaak moet oordelen. Een oorlogje dus tussen de Politiestraat en de Franstalige Justitiestraat. Leest u even mee: “ Voici maintenant que des policiers empruntant dans le débat publique la sémantique historique des milices et soutenus en cela par les déclarations d’un ministre régalien mais aussi par l’indifférence générale du reste du monde politique (* vertaling, zie onderaan)”. Ik citeer woordelijk omdat de Vlaamse Justitiestraat mij er allicht anders van zou verdenken het te verzinnen. Elders in het opiniestuk wordt de parallel getrokken met de Gestapo en de jaren ’30 van de vorige eeuw.

Drugsoorlog

Intussen is in Antwerpen een meisje van 11 jaar dood teruggevonden in wat zich aandient als ‘collateral damage’ van een afrekening in de plaatselijke drugsoorlog. Er is daar nu een roep naar meer politie en de burgemeester van Antwerpen riep zelfs op om het leger in te schakelen, of toch minstens de nationale veiligheidsraad snel bijeen te roepen. De bekommernissen van de Antwerpse Steenweg (om hier niet te spreken van “Dorps”straat, wat bij de Sinjoren andere gevoeligheden zou doen opkomen) liggen veraf van die van een deel van de juridische wereld, al blijft het noodzakelijk om de rol van de politie goed te definiëren en af te bakenen. Maar wie de politie de vijand van de democratie noemt, voert een verkeerd debat.

Hugo Lamon

Lees hier eerdere columns van Hugo Lamon

Op de hoogte blijven van alle nieuwigheden binnen de juridische en fiscale wereld?
Volg Jubel.be op LinkedIn

Vertaling:

“Het is zo ver gekomen dat politieagenten in het publieke debat hetzelfde woordgebruik gaan hanteren als milities hen destijds voordeden. Deze politiemensen worden daar niet alleen in gesteund door de verklaringen van een bevoegd minister, maar ook door de algemene onverschilligheid die heerst bij de rest van de politieke wereld”.