De wet van 12 juni 2020 betreffende de diverse aspecten van de terbeschikkingstelling van werknemers in België is op 30 juli 2020 in werking getreden. Deze wet wijzigt voornamelijk de detacheringswet van 5 maart 2002 en de uitzendarbeidswet van 24 juli 1987 met als doel de herziening van de Detacheringsrichtlijn door Richtlijn 2018/957 in de nationale wetgeving om te zetten (wat tegen 30 juli 2020 moest gebeuren).

Hoewel de herziening van de Detacheringsrichtlijn op Europees niveau van groot belang is, onder meer door voortaan te vereisen dat gedetacheerde werknemers hetzelfde loon krijgen als de werknemers van het gastland in soortgelijke functies, valt de impact hiervan op het Belgische arbeidsrecht te relativeren. De Belgische detacheringswet van 2002 heeft immers altijd al bijna het hele arbeidsrecht op gedetacheerde werknemers toegepast. Met name werd door de detacheringswet verwezen naar alle arbeidsrechtelijke bepalingen die strafrechtelijk gehandhaafd worden (met andere woorden, alle arbeidsvoorwaarden waarvan de niet-naleving bestraft wordt door het Sociaal Strafwetboek).  De formulering van deze bepalingen werd wel wat bijgeschaafd en bovendien worden specifieke regels voor kosten, maaltijden en verblijf voorzien. Daarnaast wordt de toepassing van Belgische arbeidsvoorwaarden nog iets uitgebreider voor detacheringen die langer dan 12 maanden (of in bepaalde gevallen 18 maanden) duren. In tegenstelling tot andere EU-lidstaten is deze uitbreiding minimaal gezien ze louter doelt op enkele bepalingen van de arbeidsovereenkomstenwet, maar de belangrijkste regels, met name die over de beëindiging van de arbeidsovereenkomst, blijven uitgesloten van het toepassingsgebied.

Nieuwe informatieverplichtingen

Wel erg belangrijk voor de overheid en de Belgische werkgevers zijn de nieuwe informatieverplichtingen die zijn ingevoerd. Ten eerste is er een verplichting voor de overheid om één enkele website op te richten waarop de informatie staat over de na te leven arbeidsvoorwaarden zodat werkgevers, gedetacheerde werknemers en gebruikers gemakkelijk de correcte informatie kunnen terugvinden. In België betreft dit een reeks webpagina’s op de website van de FOD Werkgelegenheid Arbeid en Sociaal Overleg die zowel in het Nederlands, Frans en Engels beschikbaar is. Het is belangrijk dat deze site voldoende duidelijk is. Indien dit niet het geval zou zijn, zou er bij de bestraffing van de niet-naleving van de arbeidsvoorwaarden rekening moeten worden gehouden met het feit dat de nodige informatie niet of onvoldoende beschikbaar was op de website. De huidige site biedt een degelijk maar beknopt overzicht van de na te leven arbeidsvoorwaarden. Het is de vraag of dit zal voldoen (denk bv. aan de zeer complexe regelgeving inzake arbeidstijd).

Daarnaast moet in het geval van uitzendarbeid de gebruiker de werkgever van de uitzendarbeider inlichten over de van toepassing zijnde arbeidsvoorwaarden in België. Bovendien dienen Belgische gebruikers van gedetacheerde uitzendarbeiders en de gebruikers van ter beschikking gestelde gedetacheerde werknemers de buitenlandse werkgevers op voorhand in te lichten indien zij van plan zijn om de gedetacheerde werknemer in een andere EU-lidstaat of een lidstaat van de Europese Economische Ruimte (of Zwitserland) tewerk te stellen. De niet-naleving van deze informatieverplichtingen voor gebruikers is strafbaar gesteld.

Pieter Pecinovsky

***

Voor het uitgebreide artikel in het Arbeidsrecht Journaal zie:

• “De omzetting van de herziene detacheringsrichtlijn in België door de wet van 12 juni 2020“.