Niet op(genomen) = op !
(als het over vakantiedagen gaat)
Een tijdstip dat nog ver af is en al vragen oproept, rarara, wat is dat? Neen, niet (alleen) het einde van de eerste honderd dagen presidentschap van Donald Trump, maar de jaarlijkse vakantie!
“De 20 wettelijke vakantiedagen kunnen niet overgedragen worden”.
De vakantiewetgeving bepaalt inderdaad dat de vakantie moet worden toegekend binnen de twaalf maanden die volgen op het einde van het vakantiedienstjaar. (art. 64,1°, Uitvoeringsbesluit Jaarlijkse Vakantiewet). Het vakantiedienstjaar is het kalenderjaar dat het jaar voorafgaat waarin de vakantie wordt genomen (art. 3, tweede lid, Jaarlijkse Vakantiewet).
Wettelijke vakantiedagen die op 31 december van het vakantiejaar niet zijn opgenomen, zijn dus verloren. Maar het Europees recht zet die Belgische regel opzij wanneer geen vier weken vakantie kunnen worden opgenomen omwille van arbeidsongeschiktheid. Aangezien de Arbeidstijdenrichtlijn minimaal vier weken vakantie waarborgt, kunnen vakantiedagen in dat geval dus, in weerwil van de tekst van de Belgische wetgeving, wel worden overgedragen, zo volgt uit de rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie (o.a. HvJ nr. C-350/06 en C-520/06 20 januari 2009 (Schultz-Hoff, Stringer e.a.).
“Het uitbetalen van vakantiedagen is uitzonderlijk. Slechts 4 procent van de werknemers die dagen overheeft, laat die uitbetalen”.
Die uitspraak moet men in zijn context lezen: hij geldt maar voor bovenwettelijke vakantiedagen. Wettelijke vakantiedagen die niet konden worden opgenomen vóór het einde van het vakantiejaar, moeten worden betaald, ten laatste op 31 december van het vakantiejaar (art. 67 Uitvoeringsbesluit Jaarlijkse Vakantiewet)21 januari 2017).
“Vandaag kunnen extralegale vakantiedagen slechts van jaar naar jaar overgedragen worden”.
Extralegale of buitenwettelijke vakantiedagen zijn vakantiedagen die een werkgever toekent zonder daartoe verplicht te zijn. Hij bepaalt (eventueel samen met de werknemers of hun vertegenwoordigers in de vorm van een akkoord of een cao) onder welke voorwaarden de werknemer aanspraak kan maken op meer vakantiedagen dan die waarin de wet voorziet, evenals het aantal daarvan.
Waarom zou diezelfde rechtsbron (verbintenis uit eenzijdige wilsuiting, akkoord of cao) dan niet in de overdraagbaarheid van de niet- opgenomen bovenwettelijke vakantiedagen over de jaren heen kunnen voorzien? Dat gebeurt misschien zelden, maar het kan wel.
Conclusie
De vakantie is nog veraf.
0 reacties