De Tijd, dinsdag 12 februari 2019, p. 3.
Ik heb één kleine bedenking bij wat Geert Vermeire zegt, tenminste als PDR zijn woorden correct heeft geciteerd in het artikel hierboven uit De Tijd.
Geen overmacht
Waarom zou een werkwillige werknemer die omwille van een staking “geen alternatief vervoermiddel vindt [om zich naar het werk te begeven] en niet thuis kan werken”, verplicht zijn (moeten) in overleg met de werkgever “een dag vakantie of recuperatie” te nemen?
De werkwillige werknemer die omwille van de Valentijnstaking bij het openbaar vervoer niet op het werk geraakt, kan zich niet beroepen op een wettige oorzaak van schorsing van zijn arbeidsovereenkomst. Van overmacht is geen sprake: de staking van het openbaar vervoer was perfect voorzienbaar.
Maar betekent dit dat de werknemer de stakingsdag “moet” laten toerekenen op de inhaalrustdagen of vakantiedagen waarop hij op een andere rechtsgrond aanspraak kan maken?
Verrekening met vakantie of inhaalrust
Een toerekening op andere dagen van arbeidsonderbreking is natuurlijk wel de meest pragmatische oplossing: zij voorkomt een kwalificatie van de niet-gewerkte dag als een dag van … “onwettelijke”, want nergens in de wet steun vindende, afwezigheid.
Maar als het om het opofferen van een bijvoorbeeld al geplande laatste vakantiedag gaat, zou het laten opgaan van die dag in de dag van de staking, de werknemer wel eens zwaar kunnen vallen. Ik denk dat er geen rechtsgrond is om de werknemer in dergelijk geval ertoe te verplichten met een voorstel in die zin in te stemmen. Een weigering van zijnentwege is geen misbruik van recht en zou men dan ook bezwaarlijk als een tekortkoming kunnen beschouwden, vind ik. En zijn afwezigheid zelf als onwettig beschouwen, ligt ook niet voor de hand.
Met andere woorden: de werknemer heeft in dat geval, in zekere zin paradoxaal, “recht” op een dag “onwettelijke” afwezigheid.
Overleg
Dat belet natuurlijk niet dat de werknemer over een en ander (de overmacht en de arbeidsrechtelijke kwalificatie die aan de dag wordt toegekend) het best overlegt met de werkgever en dat het aangewezen is dat beiden zich daarbij redelijk opstellen. Overleg en redelijkheid zijn altijd aangewezen.
En neen, voor de dag waarop hij wegens de staking niet op het werk geraakte, heeft de werknemer natuurlijk geen recht op loon.
0 reacties