Het verkeer is een maatschappelijk fenomeen waarvan de effecten nauwelijks te overschatten zijn. Mobiliteit is vanzelfsprekend geworden waardoor enige ordening en reglementering noodzakelijk is om de ongewenste gevolgen ervan zoveel mogelijk in te dijken. Onnodig te zeggen dat deze gevolgen zich niet alleen op het menselijke vlak laten voelen, maar ook economisch en algemeen maatschappelijk te situeren zijn.

Het verwondert wellicht ook niet dat het verkeersrecht in het algemeen en het verkeersstrafrecht in het bijzonder het voorwerp uitmaken van herhaalde wetgevende ingrepen in een poging deze primordiale doelstelling van een verhoogde verkeersveiligheid te realiseren.

Zo stippen we vooreerst de regels van art. 67bis en 67ter aan m.b.t. de verplichting voor natuurlijke en rechtspersonen rond de identificatie van de bestuurder-overtreder. Ingevoerd in de wegverkeerswet bij wet van 4 augustus 1996 werden ze  aangescherpt  door de wet van 6 maart 2018 ter verbetering van de verkeersveiligheid, BS 15 maart 2018. Ook de wetgeving m.b.t. het verval van het recht tot sturen wegens lichamelijke of geestelijke ongeschiktheid kende door de wet van 6 maart 2018 een aanpassing. Art. 12 en 13 van voormelde wet voorzien in de procedure die moet worden gevolgd voor zowel dit verval als het herstel.

De – weliswaar doorgaans niet als dusdanig gepercipieerde – beveiligingsmaatregel van het alcoholslot werd door de wet van 6 maart 2018 aangescherpt en in sommige gevallen verplicht gemaakt.

Ook in de rechtspraak vonden belangrijke evoluties plaats die van belang zijn voor het verkeersrecht. Denk aan de ogenschijnlijke duidelijke bepaling van art. 8.4 van de wegcode rond het gebruik van de draagbare telefoon die in de praktijk aanleiding geeft tot heel wat interpretatieproblemen.

Nexus organiseert een livestream en on demand studieactiviteit over deze en andere belangwekkende evoluties in deze materie.

Alle info over dit evenement via deze link.

Nexus (UAntwerpen)