U heeft uw Franse villa gekocht met een Belgische vennootschap? Denk dan ook alsjeblieft aan alle Franse fiscale aspecten….
In de praktijk blijkt dat dit immers dikwijls gewoon vergeten wordt. Eén van deze aspecten is de zogenaamde ‘taxe de 3%’.
Om te beletten dat aandeelhouders van niet-Franse vennootschappen de Franse vermogensbelasting (ISF) en andere belastingen (bijvoorbeeld mutatierechten) zouden kunnen vermijden, heeft Frankrijk de zogenaamde taxe de 3% ingevoerd. Deze taxe is verschuldigd door Franse én buitenlandse rechtspersonen waarvan meer dan 50% van de Franse activa, direct of indirect, bestaat uit Frans onroerend goed.
Een Belgische (exploitatie)vennootschap met een Frans onroerend goed valt hier dus bijna steeds onder. Ook indien deze vennootschap andere onroerende goederen in België zou bezitten, zelfs indien deze veel meer waard zouden zijn dan de Franse villa.
Deze jaarlijkse taks bedraagt 3% van de werkelijke waarde van het Frans onroerend goed. Erg duur dus! Gelukkig kan u deze vrij eenvoudig vermijden.
Deze taks moet namelijk niet worden betaald wanneer de vennootschap gevestigd is in Frankrijk, in de EU of in een land waarmee Frankrijk een verdrag heeft afgesloten inzake administratieve bijstand om fiscale fraude tegen te gaan én dat een clausule van informatie-uitwisseling bevat. Voorwaarde is dan wel dat een aantal gegevens, zoals de identiteit en het adres van de aandeelhouders van de vennootschap die meer dan 1% van de aandelen houden, een overzicht van het aandeelhouderschap van de vennootschap, de ligging en verkoopwaarde van de onroerende goederen worden bekendgemaakt. Deze verplichting komt jaarlijks terug. Met andere woorden moet jaarlijks een aangifte n° 2746 ingediend worden (uiterlijk op 15 mei).
Gebeurt dit niet, dan kan de Franse fiscale Administratie de taks van 3% alsnog opeisen. Daarbij gaat men dan meestal verschillende jaren terug in de tijd en zijn de onvermijdelijke nalatigheidsintresten verschuldigd (0,4% per maand). Aangezien de taks wordt geheven op de verkoopwaarde van het onroerend goed, kan ook over dit punt nog een hele discussie ontstaan. Wat is immers de juiste verkoopwaarde van het pand?
Stel dat de vennootschap een onroerend goed bezit met een verkoopwaarde van 1.000.000 EUR en dat de aangifte nooit werd ingediend. De fiscale Administratie gaat bijvoorbeeld vijf jaar terug in de tijd, dan krijgt u plots een factuur van vijf x 30.000 EUR oftewel 150.000 EUR vermeerderd met de nodige nalatigheidsintresten. U zal dus niet ver van de 200.000 EUR landen…
U bent verwittigd…
Een spontane rechtzetting kan uiteraard wel in uw voordeel spelen en kan er soms toe leiden dat de taks betaalbaar wordt, of soms zelfs niet verschuldigd…
0 reacties