Ons land kent 14 lokale parketten en een federaal parket. De regering kondigde enkele dagen geleden aan dat ze daaraan een nieuw overkoepelend parket wil toevoegen. Een bijkomende superprocureur met 2 substituten en 45 medewerkers zullen ervoor moeten zorgen dat niemand in ons land ontsnapt aan zijn of haar verkeersboete. De regering wil van verkeersveiligheid een topprioriteit maken. Flitspalen moeten de klok rond werken en alle trajectcontroles moeten permanent worden geactiveerd. Dat laatste zou per jaar 2,9 miljoen euro extra boetes opleveren.

Het was in de media nauwelijks meer dan een fait divers, maar misschien is dit nog maar het begin.

Komt er binnenkort een superprocureur met medewerkers om de drugsproblematiek in de Antwerpse haven aan te pakken, nu zich daar de Europese draaischijf van de heroïnehandel zou situeren? Was dat niet de topprioriteit twee maanden geleden? En moet die superprocureur dan geen substituten krijgen om de naar Belgisch Limburg afgezakte Nederlandse drugsbaronnen aan te pakken, of valt “de Limburg” dan buiten de topprioriteit?

Komt er binnenkort een superprocureur om de fiscale fraude aan te pakken, nu daar via boetes veel geld te rapen valt? Was dat vorig jaar overigens geen topprioriteit, of volstaat de afkoopwet voor de dikke garnalen en kan de rest als vanouds mikken op verjaring van de strafvordering als de zaak maar complex genoeg is?

Komt er binnenkort een superprocureur om de subsidiefraude aan te pakken, nu al geweten is dat dienstenchequebedrijven coronasteun onverantwoord hebben afgewend en dit allicht de voorbode is voor fraudevermoedens in andere sectoren? Nu er kwistig met steun werd gezwaaid, kunnen de boetes de schatkist aardig wat opbrengen. Was dat niet enkele weken geleden de topprioriteit van enkele verontwaardigde politici?

Komt er binnenkort een superprocureur voor milieumisdrijven, nu gewetenloze multinationals lucht, water en grond gewetenloos hebben vervuild?  Was dat in het kielzog van de PFOS-ontwikkelingen niet een prioriteit geworden? De vervuilers zijn soms zeer kapitaalkrachtig, zodat met wat handigheid die superprocureur aardig wat boetes naar de schatkist kan doen vloeien.

Komt er binnenkort een superprocureur om bij prioriteit op te treden tegen de schurken die in overstroomde gebieden het weinige wat de slachtoffers nog overhouden na de natuurramp stelen? Was dat vorige week niet de prioriteit van alle Belgische regeringen?

Komt er binnenkort ook een superprocureur tegen de overlast van handtastelijke mannen die maken dat jonge meisjes niet meer alleen op straat durven te komen en zich daarom vaak verkleden in ware Billie Eilish-stijl? Het zou misschien niet onmiddellijk veel boetes opleveren, maar wel een hele generatie jonge vrouwen van een trauma verlossen. Hetzelfde geldt overigens voor gays en alle anderen die op straat worden belaagd.

Komt er binnenkort ook een superprocureur om de fraude in de sport aan te pakken? Het is allicht een kwestie van tijd dat er weer in een of andere sport een dopingschandaal uitbreekt en dus kan men best de maatschappelijke verontwaardiging voor zijn die dan onvermijdelijk zal opduiken. “Gouverner, c’est prévoir” wist de negentiende-eeuwse Franse politicus Emile de Girardin al.

Komen er binnenkort dan ook superprocureurs om het beleid van al die superprocureurs te coördineren? Stop: dat blijkt al te bestaan. Het College van Procureurs-generaal heeft nu al als taak een coherent strafrechtelijk beleid uit te werken. Dat moet dus niet meer opnieuw worden uitgevonden.

Op de website van het Openbaar Ministerie valt te lezen: “De minister van Justitie legt de richtlijnen van het strafrechtelijk beleid vast, inclusief die van het opsporings- en vervolgingsbeleid, nadat hij het advies van het College van procureurs-generaal heeft ingewonnen. Ook de ministers van de deelstaten – voor wat hun bevoegdheden betreft – zijn betrokken bij het formuleren van deze richtlijnen. Voor de uitvoering van zijn opdrachten vergadert het College van procureurs-generaal wekelijks. Er vinden ook geregeld overlegvergaderingen plaats met de politie, de Raad van procureurs des Konings en de Raad van arbeidsauditeurs”. Alleen een onwetende blogger die niets van strafrecht kent stelt zich de vraag hoe die superprocureur van de verkeersboetes in dat kader past. Moet de rest van al wat strafbaar is ook niet sneller en straffer worden aangepakt?

Het getuigt allicht van lichtzinnigheid om te vragen of dat strafrechtelijk beleid er niet op gericht moet zijn om wat strafbaar is ook te vervolgen en wanneer dit niet gebeurt door gebrek aan interesse, middelen, mogelijkheden of welke andere reden dan ook ootmoedig te melden dat de strafbepaling beter wordt afgeschaft. Misschien moet daar maar eens een superprocureur mee worden belast.

Hugo LAMON

***

Meer blogposts lezen van Hugo Lamon? Dat kan hier!