Tot hiertoe heeft de Dienst Voorafgaande Beslissingen zich niet uitgesproken over een premiebetaling in natura en probeert zij zich daarvan af te helpen door uitdrukkelijk te stellen dat de premie in cash betaald wordt.

We bekijken eerst welke situatie aan de oorsprong ligt van deze achterdocht voor misbruik. Vervolgens lopen we de Belgische regelgeving chronologisch af die buitenlandse beleggingsverzekeringen transparanter maakt zowel op fiscaal als op vlak van de identificatie van de partijen, om tenslotte stil te staan bij het wezenlijk verschil tussen een contract van vermogensbeheer en een beleggingsverzekering. Vele van die regels zijn een vertaling van Europese regelgeving.

De focus wordt daarbij op een Luxemburgs verzekeringscontract gelegd, omdat die lange tijd buiten de radar van de Belgische fiscus gebleven is en zo nog meer de achterdocht gevoed heeft.

Het doel van deze bijdrage is duidelijk te maken wat de karakteristieken zijn van een tak 23-beleggingsverzekering ‘fonds dédié’, alsook dat een premiebetaling in natura op zich niet als een fiscaal misbruik kan worden beschouwd en niet automatisch tot simulatie van het verzekeringscontract kan leiden

Omschrijving van tak 23-beleggingsverzekeringen ‘fonds dédié’ of ‘toegewezen fonds’

Tak 23-beleggingsverzekeringen zijn verzekeringscontracten waarvan de prestatie gekoppeld is aan de waarde van een aantal eenheden dat men heeft in een fonds. De verzekeringnemer betaalt een premie aan de verzekeringsmaatschappij en die belegt in éénheden van een fonds of van verschillende fondsen.

Deze fondsen kunnen zowel enkel ‘intern’ bestaan in de schoot van de verzekeringsmaatschappij, dan wel ‘extern’ toegankelijk zijn op de markt.

De interne fondsen kunnen nog opgesplitst worden in enerzijds ‘interne collectieve fondsen’ en anderzijds ‘interne individuele fondsen’. Interne collectieve fondsen zijn toegankelijk voor meerdere verzekeringscontracten (zogezegde retailproducten), terwijl interne individuele fondsen aan slechts één verzekeringscontract gekoppeld zijn. In dit laatste geval spreekt men ook van een ‘toegewezen fonds’ of ‘fonds dédié’.

Een toegewezen fonds is weliswaar een beleggingsfonds zoals ieder ander fonds, met dit verschil dat de onderliggende beleggingen op maat gesneden zijn van een specifieke belegger of groep van beleggers met uitsluiting van andere beleggers.

Beide soorten van interne fondsen worden in principe onafhankelijk beheerd door een externe partij onder de verantwoordelijkheid van de verzekeraar. Bij een intern individueel fonds wordt meestal een gekwalificeerde externe beheerder aangeduid op voorstel van de verzekeringnemer.

De basisregels voor de werking van een Luxemburgse beleggingsverzekering fonds dédié kunnen teruggevonden worden in een administratieve circulaire.[1]Voor de Belgische beleggingsverzekering fonds dédié kunnen we tot hiertoe enkel terugvallen op enkele voorafgaande beslissingen die het fiscaal regime bepalen, alsook op de algemene regelgeving inzake verzekeringen.[2]

Dirk Coveliers

Dit artikel verscheen eerder in het Tijdschrift Beleggingsfiscaliteit van KnopsPublishing. De volledige versie kan je hier downloaden: Tak 23-beleggingsverzekering fonds dédié en premiebetaling in natura

Referenties

[1] Lettre circulaire 15/3 du Commissariat aux Assurances relative aux règles d’investissements pour les produits d’assurance-vie liés à des fonds d’investissement, 25maart 2015.

[2] De wet van 4 april 2014 inzake verzekeringen, het KB van 14 november 2003 betreffende de levensverzekeringsactiviteit of KB Leven en het KB van 24 april 2014 tot goedkeuring van het reglement van de Autoriteit voor Financiële Diensten en Markten betreffende het commercialiseringsverbod van bepaalde financiële producten aan niet-professionele cliënten.