Door wie afgevaardigd?
De Standaard, dinsdag 12 september 2017, p. 10
Ik zou mij al erg moeten vergissen – en ik geef toe dat dit wel eens gebeurt – als het in bovenstaand stukje niet zou gaan om een vakbonds-, maar om een personeelsafgevaardigde. Wie denkt dat dit geen verschil maakt, vergist zich zeker.
Vakbondsafgevaardigde
Een vakbondsafgevaardigde wordt, het woord zegt het zelf, afgevaardigd door de vakbond. Die afvaardiging gebeurt in de regel via aanwijzing door de vakbond, al kan het ook via verkiezing (art. 8, 4°, CAO nr. 5).
Vakbondsafgevaardigden maken deel uit van de vakbondsafvaardiging.
Personeelsafgevaardigde
Een personeelsafgevaardigde wordt, ook hier is de benaming tekenend, afgevaardigd door het personeel van de onderneming. Dat gebeurt altijd en uitsluitend via verkiezing door het personeel, weliswaar op een lijst voorgedragen door een vakbond (art. 18, eerste lid, Wet Organisatie Bedrijfsleven en art. 56 en 58 Wet Welzijn Werknemers).
De personeelsafgevaardigden vormen samen een geleding van de ondernemingsraad of het preventiecomité, voluit het comité voor preventie en bescherming op het werk.
Afgevaardigd door wie?
Waaruit valt af te leiden dat Melissa Cowpe waarschijnlijk een personeels- en geen vakbondsafgevaardigde was bij het Rode Kruis? Uit verschillende zaken.
1. Een schadevergoeding van vier jaar loon vragen, is iets wat perfect onder te brengen valt in de beschermingsregeling van personeelsafgevaardigden (art. 16 en 17, § 1,Wet Ontslagregeling Personeelsafgevaardigden). Dat is al zeker het geval als je er, zoals in het artikel in De Standaard, bij zegt dat de schadevergoeding die de ondernemingen kunnen moeten betalen, het laagst ligt in de periode kort vóór de sociale verkiezingen.
Bij vakbondsafgevaardigden bedraagt de vergoeding die verschuldigd is bij miskenning van de ontslagbescherming in de regel één jaar (art. 20, tweede lid, CAO nr. 5).
2. Melissa Cowpe was sinds juli tegen haar zin geschorst, zegt de krant. Schorsing van de arbeidsovereenkomst in afwachting van een uitspraak ten gronde, is een mogelijkheid waarin de wet voorziet voor personeelsafgevaardigden (art. 5, § 3, 4 en 5, Wet Ontslagregeling Personeelsafgevaardigden).
Bij de ontslagbescherming van vakbondsafgevaardigden is daarvan geen sprake.
3. “Als de rechtbank geen geldige reden erkent, kan de werkgever toch tot ontslag overgaan mits er een schadevergoeding wordt betaald”, zegt BBTK-secretaris Matthieu Marin. De voorafgaande erkenning van een dringende reden (niet, zoals in het artikel wordt gezegd, dwingende reden) is een vereiste voor een regelmatig ontslag van een personeelsafgevaardigde (art. 2, § 1,)
Voor het ontslag wegens dringende reden van een vakbondsafgevaardigde volstaat het in de regel de vakbondsafvaardiging onmiddellijk van het ontslag op de hoogte te brengen (art. 19 CAO nr. 5).
[Melissa Cowpe zou weliswaar toch een vakbondsafgevaardigde kunnen zijn en bij ontstentenis van een comité voor preventie en bescherming op het werk, dezelfde opdrachten kunnen vervullen als de personeelsafgevaardigden van dergelijk comité en daarom ook dezelfde ontslagbescherming genieten (art. 50 Wet Welzijn Werknemers). Maar aangezien in het artikel sprake is van het feit dat zij enkele honderden werknemers vertegenwoordigt, is het weinig waarschijnlijk dat er geen preventiecomité is]. Zij noemt zich trouwens zelf, anders dan Ruben Mooijman haar noemt, personeelsafgevaardigde.
Conclusie
Zeg nooit vakbondsafgevaardigde tegen een personeelsafgevaardigde. En tegen de eerste ook nooit “syndicale afgevaardigde”, ook al gebruiken de cao’s en de wet die taalkundig slechte term.
En dat je een vakbondsafgevaardigde niet délégué noemt, is weliswaar evenmin dringend, maar wel even dwingend.
Meer lezen van deze auteur?
0 reacties