Wie financiert de “verlaging” van de brugpensioenleeftijd: de werknemers of de werkgevers?

De Tijd, donderdag 2 februari 2017, p. 7

De Standaard, donderdag 2 februari 2017, p. 25

Brugpensioen of SWT?

Wat vooreerst opvalt in beide krantenartikelen, is dat zij het alle twee zonder gêne hebben over brugpensioen. En alleen daarover: de term stelsel van werkloosheid met (bedrijfs)toeslag, afgekort SWT, komt in geen van de artikelen voor. Exit SWT? Een begrafenis eerste klasse zou een terechte straf zijn voor de uitvinder van die ongelukkige afkorting, die alleen tot lispelen aanzet. Maar de wet is natuurlijk de wet en die heeft de term brugpensioen afgeschaft (hoofdstuk 1 van het koninklijk besluit van 29 maart 2010 tot uitvoering van het hoofdstuk 6 van Titel XI van de wet van 27 december 2006 houdende diverse bepalingen betreffende de socialezekerheidsbijdragen en de inhoudingen verschuldigd in het stelsel van werkloosheid met bedrijfstoeslag, op aanvullende vergoedingen bij sommige socialezekerheidsuitkeringen en op invaliditeitsuitkeringen).

Meeruitgaven of besparingen?

Volgens de RVA levert het interprofessioneel akkoord 2017 – 2018 dat de sociale partners op 2 februari ondertekenden en dat de regering dezelfde dag nog beloofde volledig uit te voeren, een besparing op voor de werkloosheidsverzekering. Die besparing is toe te schrijven aan het feit dat het akkoord voorziet in een behoud, althans in bepaalde gevallen, van de SWT-leeftijd op een lager niveau dan voorzien (56 in plaats van 57 volgens De Standaard, 58 of 55 jaar in plaats van 60 volgens De Tijd, maar op dat verschil ga ik nu eens niet in). Hoe kan een lagere SWT-leeftijd en dus de mogelijkheid (op de vraag of het om meer dan dat gaat, ga ik evenmin in) van een langer beroep op niet-degressieve werkloosheidsuitkeringen nu een besparing opleveren?

Werknemers of werkgevers?

Wel, zo zegt De Tijd, omdat de “werknemers bijdragen betalen voor het brugpensioen en die liggen hoger dan de extra kosten” die veroorzaakt worden door de ontstentenis van degressiviteit in de werkloosheidsuitkeringen van SWT-ers. Neen, aldus De Standaard, het zijn de “voormalige werkgevers van bruggepensioneerden [die] sociale bijdragen betalen op de maandelijkse toeslag die ze aan hun ex-personeelsleden uitbetalen”. Wat is waar?

Beide.

Er is inderdaad een werknemersbijdrage verschuldigd op de aanvullende vergoeding-SWT, in de vorm van een sociale zekerheidsinhouding die overeenstemt met 6,5 % van het totaal van de sociale uitkering en de aanvullende vergoeding (art. 126 art. 126 wet 27 december 2006 houdende sociale bepalingen (I)).

Maar ook de werkgever is een bijzondere werkgeversbijdrage verschuldigd op de aanvullende vergoeding-SWT. Zij wordt uitgedrukt als een percentage van het brutomaandbedrag van de aanvullende vergoeding, dat varieert naar gelang van de leeftijd van de SWT-er (art. 119 – 120 wet van 27 december 2006 houdende diverse bepalingen (1)).

Welke bijdragen, die van de werknemer of die van de werkgever, het meeste geld opleveren, kan ik, jurist zijnde, niet berekenen. De RVA hopelijk wel.

Conclusie

Wat je in de krant leest, is altijd waar.

Meer lezen?