De tijdelijkheid van werkzekerheidsbedingen
Dit is een mooi voorbeeld van wat men in het arbeidsrecht een collectief-normatieve cao-bepaling noemt.
Althans als het werkzekerheidsbeding geformuleerd is in de zin die ik denk (de tekst zelf heb ik niet gezien) nl. in de trant van de werkgever verbindt zich ertoe in een bepaalde periode niet tot ontslag over te gaan om economische redenen. In dat geval gaat het over een verbintenis die de werkgever aangaat ten opzichte van de collectiviteit van zijn personeel.
Collectief-normatieve bepalingen incorporeren zich niet in de individuele arbeidsovereenkomst van iedere werknemer die onder het toepassingsgebied van de cao valt. Voor hen geldt ook niet de voortgezette binding die de wet toekent aan individueel-normatieve bepalingen van collectieve arbeidsovereenkomsten, welke laatste in de regel hun gelding blijven houden na het verstrijken van de duur waarvoor de cao wordt gesloten (art. 23 Cao-wet).
De eventuele bepaling die voorziet in de toekenning aan de werknemer van een vergoeding als hij wordt ontslagen met schending van het werkzekerheidsbeding, is wel een individueel-normatieve bepaling. Maar zij kan natuurlijk maar spelen als het werkzekerheidsbeding zelf nog van toepassing is, wat bij hypothese niet meer het geval is na het verstrijken van de duur waarvoor de cao werd gesloten.
0 reacties