Een echtscheiding leidt vaak tot financiële onrust. Een van de bezorgdheden daarbij is de vraag wat het gevolg is wanneer één van de partners in de gezinswoning, eigendom van beiden, blijft wonen? VDV licht de woonstvergoeding toe.
Wat is een woonstvergoeding?
Indien één van de partners in de onverdeelde gezinswoning blijft wonen, heeft de partner die de gezinswoning verlaat recht op een woonstvergoeding. Dit ‘ter compensatie’ voor het feit dat hij/zij niet langer het genot heeft over de woning, terwijl hij/zij wel nog voor de helft eigenaar is.
De regels met betrekking tot de woonstvergoeding na echtscheiding zijn vastgesteld door artikel 3.69 en 3.71 van het Burgerlijk Wetboek (art. 577-2, §3-§5 oud BW).
Hoeveel bedraagt een woonstvergoeding?
De vergoeding bedraagt de helft van de waarde van het genot van de woning (in de praktijk de helft van de huurwaarde). Indien partijen geen overeenstemming bereiken, wordt de huurwaarde doorgaans bepaald door een deskundige, in veel gevallen een landmeter-expert, die bij deze gelegenheid ook vaak de verkoopwaarde of de waarde voor overname van het onroerend goed begroot.
Tegenover de woonstvergoeding staan in de praktijk vaak de afbetalingen van de (hypothecaire) lening die op de woning rust. Degene die in de woning blijft wonen, draagt dan de leninglast, als gehele of gedeeltelijke compensatie voor de genotsderving van de andere.
De woonstvergoeding wordt niet maandelijks uitbetaald aan de partner die de gezinswoning verlaten heeft. De woonstvergoeding wordt samen met de andere kosten van beheer, in rekening gebracht bij de vereffening-verdeling.
Vanaf wanneer verschuldigd?
In tegenstelling tot wat velen denken, is de woonstvergoeding in principe niet verschuldigd vanaf de feitelijke scheiding van partijen, maar pas vanaf het inleiden van de echtscheidingsprocedure.
De woonstvergoeding is daarenboven verschuldigd zolang de bezetting duurt dan wel tot het ogenblik van de uit onverdeeldheidtreding.
0 reacties