De tekst van het hierboven vermelde krantenartikel geeft de indruk dat op dit ogenblik (enkel) minder begoede Belgen na een ziekenhuisopname niet de volledige factuur moeten betalen, maar enkel het zogenaamde remgeld. Dat is immers de essentie van de derdebetalersregeling: de zorgverlener int de tegemoetkoming van de ziekteverzekering rechtstreeks bij de ziekteverzekeraar, zodat de sociaal verzekerde alleen het persoonlijk aandeel, gemeenzaam remgeld of “opleg” genoemd, moet betalen.

De MR zou dat een kwalijke zaak vinden omdat het systeem de betrokkenen de indruk zou geven dat geneeskunde gratis is.

Het artikel schept duidelijk verwarring…

Op dit ogenblik moet de derdebetalersregeling ten aanzien van alle sociaal verzekerden verplicht worden toegepast bij opname in een ziekenhuis (art. 6, a en b, Derdebetalersbesluit). Ook ten aanzien van de “brederen”.

De vereiste van “het minder breed hebben” wordt enkel gesteld voor de verplichte toepassing van de derdebetalersregeling voor raadplegingen (niet ook: bezoeken en prestaties) van algemeen geneeskundigen. Als “minder breed” merkt de wet aan de sociaal verzekerden die deel uitmaken van “gezinnen met een bescheiden inkomen” die een verhoogde tegemoetkoming van de ziekteverzekering genieten (art. 37, § 19, Ziektewet).

De uitbreiding van de verplichte toepassing van de derdebetalersregeling tot deze categorie van sociaal verzekerden werd pas met ingang van 1 oktober 2015 ingevoerd.

 Conclusie

Sommigen bij de MR opperden waarschijnlijk dat voortaan alleen sociaal verzekerden die “het minder breed hebben”, bij opname in een ziekenhuis enkel het remgeld zouden mogen betalen, terwijl (alle?) anderen de volledige ziekenhuisfactuur zouden moeten voorschieten en pas achteraf de tegemoetkoming van de ziekteverzekering zouden kunnen innen.